/b/ - Трызненне

Якія яшчэ хрушчоўкі. Ніякіх хрушчовак, толькі хіпстарскія абшаляваныя каркасныя дамы з вакном ад столі да падлогі.

>>3607
Спрачацца не стану, дом насамрэч цікавы. Але ўсё ж такі мяне асабіста падабаюцца дзевяціпавярховыя хрушчоўкі, у ніх на мой погляд ёсць свая атмасфера, якая мне падабаецца. Калі ў акно глядзіш паверсе на пятым або шостым, асабліва ўвечары, а там у хрушчоўцы насупраць іншыя людзі чымсьці займаюцца. Або ўдзень глядзіш і бачыш як у двары жыццё кіпіць сваім рухам. Карацей кажучы, люблю жыць у мурашніку

>>3608
Гм… Ну с хрушчоўкамі зразумела - ёсць, канеш, штосьці цікавае і лямпавае ў гэтым. А як ты глядзіш на сучасныя мурашнікі? Кшталту таго, што апошнія гадоў 10-15 будуюць у Менску? Гэтае панэльнае страхоцце ж плодзіць вакол сябе амаль што гета. Часцей за ўсё ў такіх раёнах ніхрана апроч школ і гандлёвых цэнтраў німа, а пры школах шчэ й стадыёны, што абавязкова будуць сярод дамоў. А на стадыёнах амаль увесь дзень равуць лічынусы. Не кажучы ўжо пра тое, што калі знаходзішся ўнутры такога дому, то чуеш кожны бздых суседа за сцяной

>>3609
Не ну тут я цалкам згодны. Шумаізаляцыя поўнае лайно, лічынусы таксама перашкаджаюць нармальнаму жыццю, ужо не кажучы пра сам выгляд гэтых новых мурашнікаў, іў (@[email protected]). Я ўвогуле казаў пра старыя хрушчоўкі, новыя мяне ні кроплі не цікавяць, а наадварот адштурхваюць, ажно да дрыжыкаў. Поўная брыдота, хацьфу.

>>3609
>>3611
Мне нават мурашнікі падабаюцца. Мне цікава, як гэта - нарадзіцца і жыць у нейкім навасібірску, які фактычна есць скапленне мурашнікаў, хручшовак і трохі сталінак пасярод глухога лесу, бліжэйшы горад - 500км, гэта як праз усю Беларусь. А бліжэйшы горад, старэйшы за 300 год, з якіх 200 ен быў проста крэпасць з бярвення - у 2500км. Такая дзевяціпавярховікавая планета сярод пустэчы.

Проста вось такія вуліцы, за якімі сотні км лесу і поўная ізаляцыя.