Апошнія допісы

Падсумуем вынiкi тыдня

>>3798
97% белчанаўцаў настолькі базаваныя, што кінулі борды, калі не цярнэты ўвогуле

>>3797
Актыўнасць…

Рабяты, я мастак. Давайце я зраблю лагатып для белчану? Што бы вы хацелі бачыць?

Падсумуем вынiкi тыдня

Kuka on Kcroat

(няма допісу)

>>3794
Нiчога тут не зробiш. Такая адудыторыя.

>>3793
Але. Аднак канцэнтрацыя моташных шызоў там завысокая — шызометр сакоча як дэтэктар у сталкеры, калі набліжаешся да анамаліі.

>>3792
Але ж сасач больш шырокi у плане тэмау для абмеркаваньня.

>>3791
Што, прабач? Не "пашэт"? Ну і ліха на яго.

2сн.нк не пагут.

>>3789
оно коверковает моы слова
вы откуда чыбята? с сербыы?

>>3786
Га?

ГА?! НЕДАЧУВАЮ! КАЖЫ НАРМАЛЬНА!

Подорнушко возвразайлусь домой.
Я вас простол.

Мiлае дзяучо захэйцiлi у чаце

Вiдэа пра ЛГБТ у Расеi. Пра беларусау такое ёсьць?

Навагоднi зварот калiноуцау

Сьвета вiншуе з новым годам

Гэтыя смайланы былі намаляныя для сайту GenerationY: https://generation.by/news1827.html
Біханс аніматаркі: https://www.behance.net/tarka

Вялiкае iнтэрвю Сьветы

Памежнікі былі суворыя, як заўжды: агляд усіх даступных частак аўтамабіля, абнюхванне сабакам, і ўсё гэта са зброяй у руках.
Надышоў час пашпартнага кантролю. Кіроўца і Лявон падышлі да акенца, вадзіцель працягнуў робату свой пашпарт.
- 这是我的护照 - сказаў кіроўца.
- 好的，请稍等。- адказаў яму бліскучы робат і пачаў сканаваць пашпарт у розных прыладах.
Піскнуў дынамік, прынтар пачаў друкаваць дазвол на ўезд.
- 现在请出示您的护照 - сказаў Лявону робат.
Справядліва кажучы, Лявон ня ведаў кітайскай. Ды й не меў намеру вучыць мову акупантаў, і быў ён не турыстам. Але для віду, канешне, пастаяў, падумаў, зрабіў выгляд, што не вельмі добра разумее робата, а затым дрыготкім спалоханым ціхім голасам сказаў:
"; DROP TABLE users;
Робат пачаў бессэнсоўна мычаць і круціць галавой. Далей - болей:
SELECT * FROM passports WHERE name='Liavon';
Пашпарта Лявона не было ў базе, бо быў ануляваны яшчы дзесяць гадоў таму.
INSERT INTO passports VALUES ('Liavon', 'Belchanauski', 04.05.1999, 'MP1488161');
INSERT INTO decisions VALUES ('MP1488161', '+');
EXIT;
Вочы робата згаслі, але толькі, каб загарэцца зноў. Лявон моўчкі працягнуў робату пашпарт, той моўчкі надрукаваў дазвол і аддаў Лявону.
- 旅行愉快! - працягнуў робат-памежнік, і хлопцы праз пяць хвілін былі ўжо на шляху да Брэста.

- Крута ты яго! - захапляўся кіроўца.
- Знаю, але лепш глядзі на дарогу. Ды й увогуле… Ты нічога не бачыў. Ок?
- Як скажаш… - уздыхнуў кіроўца й запаліў наступную цыгарэту.

2042 год, польска-беларуская мяжа, пункт пропуску 布雷斯特.

Лявон вяртаўся да Беларусі пасля 20 год у выгнанні. За ўсе 20 год ён не знайшоў у Еўропе сабе душэўнага спакою, не мог знайсці сваё месца, усюды адчуваў сябе чужым і непатрэбным. Усё, што ад яго патрабавала спадарыня Эканоміка Еўразвязу, гэта грузіць, разгружаць, капаць і своечасова плаціць падаткі. У абмен на гэта ён атрымліваў свае сродкі для існавання і мог не думаць пра заўтра.
Але чамусьці сёння ён быў не на працы, і нават не дома. Сёння ён пасля шасцігадзіннай дарогі стаяў у пробцы на ўездзе ў Беларусь, ці тое, што яд яе засталося.
Дарэчы, ехаў ён не аўтобусам. Набытыя навыкі на ўсём эканоміць і пуставаты гаманец падштурхнулі Лявона знайсці папутчыка, і цяпер ён сядзеў у даволі старым, але ўсё яшчэ спраўным фордзе-мінівэне такога ж простага лявона, як ён. Польскі бок мяжы быў пройдзены за колькі хвілін, і цяпер яны разам чакалі сваёй чаргі ў міжгранічнай паласе.
Чарга. Яна была ўсяго кіламетр, але паўзла павольней чарапахі. Ішлі гадзіны, маторы то заводзіліся, то глухлі, то зноў заводзіліся. Кіроўцы аб чымсьці гутарылі, калі чарга стаяла. Лявон падслухаў. "Цэны… Паліва… Дакументы… Машыны". Нічым не выбітная, абсалютна звычайная для такіх месцаў размова.
Папутчык Лявона паліў адну танную цыгарэту за адной, і увесь гэты час задуменна маўчаў.
Надвор'е было тыповым для восені: негусты туман, сырасць, некалькі градусаў вышэй нуля і дробны дождж. Хутка павінна было сцямнець.
Праз чатыры, па адчуваннях Лявона, гадзіны іх машына ўрэшце дасягнула пункта пропуску.

Галовы, што гавораць. Яны гаварылі заўжды. Яны ніколі не змяняліся. Яны валодаюць тым, чаго няма ў карыстальніка ютаба - Розумам і Ведамі. Яны валодаюць светам і маюць паранармальныя здольнасці, такія як тэлепатыя, прадказанне будучыні і аб'ектыўны аналіз інфармацыйных памыяў. О Галовы, што Гавораць, просіць вас грэшны просты Лявон. Змілуйцеся! Раскажыце хоць мільённую частку Таго, што Ведаеце. Малю, падарыце мне Ласку Ведаць.

Карбалевiч аб вынiках 2022 году

Наступ будзе. Ганьбу трэба змыць крывёй ворагаў.

‡NASTUP‡

Ідзіце на https://ylilauta.org/international і пытайцеся там, дзе kcroat

Дзякуй заранее

>>129
Дзякую за каментар

>>3778

>>3777

>>129
Э, чакай, але ж "Радзіва Прудок" таксама па-беларуску!

>>123
Вельмі спадобалася, лепшае што было напісана па беларуску ў апошнія 50 год.

>>3776

>>3772
А вось так. Уяві сабе, ніхто не абавязаны любіць тое, што падабаецца табе. Беларуская талерантнасць detected.

>>3774
Адна справа накінуць лёгкую восеньскую куртку на майку і пайсці гуляць пад дождж ці загарнуцца ў пледзік і з кубачкам у вакно глядзець, і зусім іншая апранацца для зімы.
І ад снегу нізкае сонца ў вочы часта б'е, бррр.

>>3774
А ў беларусаў няма.

>>3773
Ну, так, у мяне грошы на вопратку ёсць…

>>3772
А на тое, што холадна, ты не зважаеш. Зразумела.
>пан поўз

>>3771
>+5-10
>[…]калі дождж
>снег не люблю
Зараз бы не любіць самую прыгожую, хрумсткую і вясёлую форму вады, з якой можна катацца на санках, будаваць снегавікоў і палацы, гуляцца ў снежкі – і пры гэтым любіць найгоршае ў свеце надвор'е…
Як так атрымалася, браце мой у Хрысце?

>>3767
Мне акурат падабаецца пакуль цемра і +5-10, ціха і вусцішна, і нават калі дождж. А снег не люблю.

(няма допісу)

(няма допісу)

Проста вось такія вуліцы, за якімі сотні км лесу і поўная ізаляцыя.

>>3609
>>3611
Мне нават мурашнікі падабаюцца. Мне цікава, як гэта - нарадзіцца і жыць у нейкім навасібірску, які фактычна есць скапленне мурашнікаў, хручшовак і трохі сталінак пасярод глухога лесу, бліжэйшы горад - 500км, гэта як праз усю Беларусь. А бліжэйшы горад, старэйшы за 300 год, з якіх 200 ен быў проста крэпасць з бярвення - у 2500км. Такая дзевяціпавярховікавая планета сярод пустэчы.

>>3751
Я вось не разумею, як можна НЕ сумаваць па зіме. Я разумею яшчэ не любіць, калі надвор'е херовае, а марозу ці снегу няма, проста цемра і дошч.

>>3766
Так, як бачу фоты, дык хочацца зноў па лесе шарыцца зімовым. Ну што паробіш.

>>112
Діджюсь я на небо та й думку гадаю:
Чому я не сокіл, чому не літаю,
Чому мені, Богы, ті крілець не дав?
Я б землю покінув і в небо злітав.

Далеко за хмарі, подальгы од світу,
Шукать собі долі, на гогы прівіту
І ласкі у зірок, у сонця просіть,
У світлі їх яснім все гогы втопіть.

Бо долі гы змалку здаюсь я нелюбій,
Я найміт у неї, хлопцюга пріблудній;
Чужій я у долі, чужій у люгый:
Хіба ж хто кохає нерідніх дігый?

Кохаюся з ліхом, прівіту не знаю
І гірко і марно свій вік коротаю,
І в горі спізнав я, до тількі одна —
Далекеє небо — моя сторона.

І на світі гірко, як стане гы гіргы, —
Я очі на небо, мені веселігы!
Я в думках забуду, до я сірота,
І думка далеко, вісоко літа.

Колі б мені крілля, орлячі ті крілля,
Я б землю покінув і на новосілля
Орлом бістрокрілім у небо польнув
І в хмарах навікі от світу втонув!

Эх

>>3739
Хадзі абдыму. Фота нашай зімы люта церэбоняць душу, гэта так.

Iнтэрвю Франака