>>3360>А вось выпускнік гімназіі ў польскамоўнай Вільні напэўна ж вымаўляў -cyja. І так у сваёй граматыцы і запісаў. Вось і ўся разгадка.Чарговая хуйня, якая набліжае цябе да Лейтэнанта, Капітан. Ну што ты такое пляцеш? Па-першае, адкрыю табе страшны сакрэт, які спадзяваўся ўтаіць. Стары «ц» зацьвярдзеў не толькі ў беларускай мове. І не толькі ў польскай, зь якой ты вечна ваюеш. Але ў мове расійскай ён таксама зацьвярдзеў. Дзеля гэтага і Паляком, і Беларусам, і Расійцам прыродна вымаўляць «нацыя» і «эволюцыя» зь цьвярдым
ц.
Па-другое, нічога больш дурнога, чым вінавачаньне Тарашкевіча ў полёнізацыі з-за ўвядзеньня ім у правапіс фіналяў
-цыя прыдумаць немагчыма. Беларускія фіналі «сьвісьцячы зычны + -ія/-ыя» як раз такі зусім чыста супадаюць з фіналямі расійскімі. У расійскіх фіналях «з» і «с» вымаўляюцца мякка, «ц» — цьвёрда. І ў нашых, Тарашкевічам узаконеных, таксама (пэнсія, дыфузія). Тым часам як у польскіх фіналях усе сьвісьцячыя зычныя вымаўляюцца
цьвёрда: pretensja, dyfuzja.
Сяды-тады такую цьвярдзіню можна бачыць і ў беларускіх тэкстах («пэнсыя» і г. д.), але гэта адступленьне ад правапісу «страшнага полёнізатара» Тарашкевіча, які быў такі «страшны полёнізатар», што аддаў перавагу мяккім «з», «с» (такім, як і ў мове расійскай), а не цьвярдым.
Карацей кажучы, чарговая лухта з твайго боку.
Стаміўся. Некалі напішу што-небудзь яшчэ.