>>3367Глікемічныя індэксы — гэта добра, напэўна, для сярэднестатыстычнага
нармальнага чалавека. Не прэтэндую на 100% аб'ектыўнасць і дакладнасць, але са сваіх эмпірычных назіранняў магу падзяліцца наступным:
1. Не на дыеце можна 2000-2500 ккал на дзень расцягнуць хоць і аднымі бургерамі, насычэнне ад іх у мяне звычайна не на 1 гадзіну, гэтак жа і салатамі арганізм не атрымліваецца падмануць на некалькі гадзін, ён быццам з калькулятарам калорыі лічыць. Можа праз паўгода адных салатаў штось і зменіцца, але нешта мне падказвае, што я столькі невядома для чаго не працягну.
2. Жонка не назапашвае энергію ў арганізме і вечна галодная, а я не. Калі я не на дыеце, жарэ прыкладна як я і тое ж самае. Вось я на дыеце сяджу, а яна на ноч хамячыць нешта, бо ЖЭРЦІ хочацца. І няважна, што там было з'едзенае 2-3 гадзіны таму: бургер ці салата. Асабліва бесіць у падарожжах: я яшчэ гатовы гадзіны 3-4 дзе-небудзь гуляць, а ёй ужо ЖЭРЦІ-ЖЭРЦІ-ЖЭРЦІ-ЯБОЛЬШНЕМАГУ. У мяне ж акурат
> дух > плоць, у падарожжах магу хоць адным літрам малака на дзень абысціся.
Вось калі вакол мяне жэрці пачынаюць, на ноч НОМ-НОМ-НОМ шакаладкі з пяльмешкамі, мая тушка патрабуе: і мне кавалачак! Ну хоць разводзься…
З пункту гледжання тушкі пячорнага чалавека выглядае вельмі рацыянальным падыходам:
1. Ёсць жэрка — жары ў запас, заўтра можа і не быць. І нікуды не ганяй гаспадара, няма чаго з поўным пузам падстаўляцца пад шаблязубых тыграў, лепш хай іншымі важнымі для прыроды справамі займаецца.
2. Няма жэркі ўмераны час, але гаспадар кудысь бегае — пэўна, мамантаў ловіць, не варта яго турбаваць.
3. Няма жэркі доўга — трэ нагадаць, а то яшчэ з голаду здохне.
У якасці эмпірычнага доказу фота 15 км на дарожцы на пусты жывот. І для гісторыі зафіксую 78 кг, паглядзім, як далей будзе.