/b/ - Трызненне

>>912
Ты тое самае запосціў.

>>914
Ну і слаўна

Дагары

А што не так са словам "салодкасць", на думку тутэйшай грамар-нацы-супольнасці?
https://www.skarnik.by/tsbm/74366 (і ў новых слоўніках, выдадзеных пасля апошняй рэформы, таксама ёсць).
І як тады правільна? "Саладэча"?

>>1356
Са словам «салодкасць» усё ў парадку, пакуль яно ўжываецца якраз для апісання ўласцівасці салодкага, а не як калька з маскальскага слова на цукеркі і іншыя ласункі.

>>1328
> 230
251

А мне больш падабаецца Беларусь. Я, канеш, не супраць і Літвы, але цяжка ўявіць, каб з гэтай новай назвай прымірыліся астатнія нашы суайчыннікі, у той час як беларусамі сябе гатовыя назваць нават напаўрускія палякаўкраінцы, што тут жывуць. Назва Беларусь яднае людзей, а Літва - раз’ядноўвае.

Ну вы як хочаце, а я – крывіч.

>>1339
Гэта канешне ўсё файна, што назва аб'ядноўвае, але трэба разумець, што
1. Мы нават ня можам дамовіцца як правільна нас назвалі, топ то ў свеце мы лічымся як white rusha. А вось калі мы вернемся да гістарычнай назвы, то кожны з нас зможа моцна і з гонарам сказаць я Ліцьвін.
2. Будзе сапраўдная сувязь з мінулым, то бок, ніхто з ваты ці мамкіных імперцаў ня зможа сказаць што мы не нацыя, насупраць паважаць пачнуць!
3. Назва Беларусь, як бы яна мне ня пешчыла мне слых, ніколі ня будзе абазначаць краіну ў цэнтры яўропы. Лявон проста прыпынісь і скажы ў слых "Беларусь", што табе прыходзіць у галавау? А цяпер "Літва". Адчуваеш? Тую моц, непаўторную хвалю эмоцый, які моц ад гісторыі гэтай назвы!

Лявон, ты толькі памятай, я як і ты люблю свой край, я так сама жадаю свайму краю толькі найлепшага.
Жыве!

>>1346
Ну, з пунктам трэцім згодны, а вось другі з першым даволі спрэчныя.

> то ў свеце мы лічымся як white rusha
І ўайт рушай і застанемся там, дзе нас так называюць.

>ніхто з ваты ці мамкіных імперцаў ня зможа сказаць што мы не нацыя
Толькі гэтым і будуць занятыя. З удвоенай сілай папруць сцверджанні аб штучнасці і фэнтэзійнасці такой нацыі. Гэтую навалач, што імперцаў, што ксенапатрыётаў, ты нічым не пераканаеш.

Літва гэт добра, і на рэферэндуме я б за яе прагаласаваў, але, мушу быць аб’ектыўным, нікому ў Беларусі яна ў сраку не ўперлася.

Людзі дзеляцца на два гатункі: беларусы і небеларусы. Сярод людзей другога гатунку я жыць не магу. Сам туды едзь.

>>1268
>Беласток
Хіба што.

Увагул рэкамендую Літву, гэта як Беларусь, толькі балтамоўная.

>>1268
Ну хіба што ў
> Беласток
Але толькі ў саставе Узброеных Сіл РБ

>>1305
> РБ
*БНР

>>1312
Ды хоць НДРБ

>>1291
Автозамена для русского языка? Толково, дожулу.

>>1291
Автозамена для русского языка? Толково, дожоло.

>>1289
Дрышчы здароў!

>>1293
Падабаецца? Мне таксама

>>1289
в /роІ няма аутазамены

>>1300
Ды ён ужо адкаціўся ў свой харкач. Ужо не першы такі залятае, сёрбае нашай горкай аўтазамены і вяртаецца ў свой родненькі /by. Скацерцю па жопе

Па-першае, няма нічога дрэннага ў тым, каб глядзець нешта на рускай, калі гэта сапраўды варты ці патрэбны табе кантэнт. Рунэт – адзін з самых развітых сегментаў інтэрнэту, і ў ім даўно існуюць праекты накшталт таго ж Арзамасу.
У пэўных жанрах рускія ютуберы для нас значна бліжэй, чым заходнія. Ёсць, напрклад, цікавы канал 8 bit guy аб рэтра-гульнях, але ў Тэхасе не гуляліся ў дэндзі і не варочалі барабан за снікерсы ў досаўскім "Полі Цудаў", таму, ІМХА цікавей глядзець рускіх Кінамана ці EdwardWolf'а.

З іншага боку, вырвацца з расійскай інфармацыйнай прасторы таксама можна, і тут правілы такія ж, як і для ўсіх звычак – трэба знайсці аналаг (у тваім выпадку гэта англамоўны кантэнт) і забяспечыць яго выкарыстанне. Каб кінуць піць, людзі абрываюць сувязі з пітушчымі сябрамі/суполкамі, а, каб кінуць глядзець ютабчык на рускай мове, трэба, адпаведна, скасаваць падпіскі на рускамоўныя каналы і пакорпацца ў наладах, каб ютуб больш не ўважаў цябе за здольнага разумець рускамоўны кантэнт.
Таксама раю перастаць карыстацца менавіта ютубам, бо там працуюць алгарытмы з персаналізаванымі прапановамі. На камп’ютары можна карыстацца mpv, а на андроідзе – NewPipe (дадатковым стумулам тут можа быць адсутнасць рэкламы ў прапанаваных мной варыянтах).

Voś tut Lavon jašče nakidaŭ pierakład u susiedniaj stužcy. Punkty 10 i 11 možna pieranieści na tvaju sitacyju z YouTube:

> Калі хочаш перамагчы залежнасць, то навучыся адной рэчы: як толькі адчуваеш, што табе цяжка і ты падумваеш, каб сарвацца – устань і пайдзі ў іншае месца, у якім ужо будзе нязручна зрывацца. Як мы ўсе ходзім адліць у спецыяльна адведзенае месца ў доме, гэтак жа сама ты несвядома адводзіш месца пад мастурбацыю. Каб перамагчы цягу, дастаткова адыйсці ад гэтага месца падалей.

> Калі я зрываўся ў мінулым, то ніколі не «раптоўна прачынаўся са струком у руцэ». Я доўга-доўга пераконваў сябе ў тым, што зрыў мне не нашкодзіць, гандляваўся сам з сабой. Я казаў сабе, што вось толькі крышачку пагляджу на карціначкі, адзін вось разочак пацярэблю на развітанне, а потым ніколі зноў.

>>1214
Як заўжды хуйню раблю.

>>1214
Кепска. Сяджу дома, хварэю, а правярацца на карону ісці лянота.

>>1217
тэлефануй у хуткую дапамогу

>>1221
>я ўжо гэта бачыў. Мы ўжо былі там.
Няпраўда. Ты бачыў прыкрыя паразы, а цяпер, як ты і сам заўважыў, беларусы зрабілі вялізны крок наперад. А тое, што мы бачым сёння, нельга параўнаць са студзенем 2011.

>На сёння мы як мінімум страцілі ініцыятыву
Ну, гэта праўда. І арганізацыя трэба абавязкова, але лукашысты, разумеючы гэта, з усяе сілы душаць любыя праявы арганізацыі, хапаючы нават людзей, што п’юць чай ва ўласным двары. А што казаць аб чалавеку, які наважыцца ачоліць сваю лакальную суполку, збіраць людзей вакол сябе? Гэта ў наш час і ў сённяшніх умовах сапраўдны гераізм і разам з тым прамая дарога ў турму.

Так лукашысты здабываюць сабе тактычную перамогу, але дапускаюць стратэгічную памылку, бо незадаволенасць у грамадстве назапашваецца і за мяжу ўся не з’едзе. А калі для яе, незадаволенасці, няма аддушыны, яна заўсёды праяўляецца выбухам. Нечаканым, непрадказальным выбухам, які, дарэчы, сёлета і адбыўся.

Ты кажаш, што ты памятаеш. Прызнаюся, я маладзей нават за красамоўнага лявона, якому ты адказаў, але і я таксама помню. Помню, як сёлета ў маі мы з ўсе адмахваліся ад тэмы выбараў. Помню, як здзіўлена спытаўся ў хлопца, які напісаў мне, што Ціханоўскага арыштавалі, хто гэта такі. І ўрэшце помню, як раптам усё змянілася.

>>1222
> няма аддушыны, яна заўсёды праяўляецца выбухам. Нечаканым, непрадказальным выбухам, які, дарэчы, сёлета і адбыўся.
Ну вось, пар скінулі, а луку не.

>што мы бачым сёння, нельга параўнаць са студзенем 2011.
Але можна з 1996. Толькі ў 1996 у нас была палова парламента, а Канстытуцыйны суд быў рэальна разважаў пра імпічмент.

Карацей, ізноў спадзеў толькі на ўладу. Калі яны ізноў столькі памылак наробяць, як увесну мінулага ўжо года — пар ізноў выбухне. Ці можна спадзявацца на deus ex machina кшталту моцнага крызісу, як у (падстаўце любы год мінулых пратэстаў). На кухонна-флэшмобны пратэст асабіста ў мяне надзеі няма, уж выбачайце за песімізм. Рад буду памыліцца.

>>1226
> пар скінулі
А я шчыра спадзяюся, што не скінулі, а выкарысталі на сілкаванне яшчэ больш моцнага парагенератара.

>>1221
>Украінцы не чакалі вясны
Але і Януковіч на сваёй пасадзе адседзеў не два дзясяткі, а ўсяго толькі чатыры гады. І не вынішчыў паслядоўна ўсіх палітыкаў, якія б маглі нешта яму супрацьпаставіць. І «беркутаўцы» вагаліся, а не мелі яшчэ з даўніх часоў загад душыць усё, што душыцца. Калі казаць гульнявымі тэрмінамі, ва ўкраінцаў, на маю, складанасць была «цяжкая», а ў нас «мара», і адкрыты поўнамаштабны махач сярэдняга класу з малазлічоным, але як-ніяк арганізаваным, паслухмяным і, галоўнае, узброеным АМАПаўскім быдлам скончыўся б не лепшым чынам для першых.
Цяжкія часы, аднак, нараджаюць моцных і нязломных людзей.
>І разам з тым заклікаю глядзець рэчаіснасці ў вочы. На сёння мы як мінімум страцілі ініцыятыву.
Тут я з табой цалкам згодны.
>большая частка актывістаў супакоіцца надоўга
А вось тут не зусім. Пра «з’едзе» яшчэ больш верагодна, але і тое не ўсім даступна. З усімі гэтымі злівамі Карпянкова, на маю думку, хутчэй будзе нарастаць адчай, а не спакой. Пры перавышэнні пэўнага парогу адчай набывае розныя і часта выбухныя формы. Тут я таксама ведаю, пра што кажу. Для многіх маіх знаёмцаў летась выбар паўдзельнічаць у пратэстах стаўся адказам на роспачнае пытанне «а што яшчэ засталося рабіць у такіх умовах?». Больш за тое, мне здавалася, што вельмі шмат якія з нашых ранейшых пратэстаў былі праявай разрослага адчаю кожнага з іх удзельнікаў. Гэтым разам адчай змог ненадоўга стаць натхненнем. Мне ўсё ж хочацца спадзявацца, што лысы выблядак адкінецца раней, чым гэты адчай аднойчы зможа стаць гневам.
>Будзем рабіць нечаканае.
Як не робіць ніхто, і так пераможам. Ідэя мне падабаецца.

>>1228
Ат, парэзала націск у «мар`а».

>>1213
Так, бляха
>viber_image_2020_12_12
Гэта што такое? А ну сталюй цялегу заражжа бляць! І каб нават кэшу ад гэтай памыйкі на мабіле не трымаў. Паняў?

Ty, peŭna, žartuješ, lavon? U ciabie ž huleń niama. ci heta smurf, kab zusim nie dzivanonicca?

>>1159
smurf. dadawajśa

>>1139
А гэта хіба не ён?

>>1141
Я пра ўсю борду

>>1142
А,ну мабэць. Дэймас тут чытае, думаеш?

>>1125
bump

>>1158
Шэсць